Ik ben Laetitia Nemery, een jonge Belgische kunstenares, en mijn belangrijkste inspiratiebronnen zijn paradoxen. Mijn liefde voor kunst, vooral hedendaagse kunst, is altijd diep in mij geworteld geweest. Tot mijn 28e beweerde ik echter niet te kunnen schilderen of tekenen.
In mijn familie is de artistieke vezel onmiskenbaar aanwezig. Toen hij jong was, blonk mijn vader uit in tekenen en aquarelleren. Mijn peettante maakt al jaren metaalgravures en mijn tante maakt olieverfschilderijen en exposeert in Australië. De lijst van familietalenten gaat maar door. Ondanks dit creatieve erfgoed heb ik nooit echt mijn roeping gevonden. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot het samenspel van kleuren en materialen, maar daar hield het voor mij op.
Al sinds mijn kindertijd is mijn passie voor make-up gegroeid. In 2014 zette ik mijn eerste stap in de artistieke wereld door me aan te sluiten bij de Make Up Forever Academy. Dankzij deze ervaring kon ik mijn vaardigheden op het gebied van make-up ontwikkelen en perfectioneren. Concrete artistieke mogelijkheden waren echter vrij zeldzaam, dus besloot ik een traditioneler pad te volgen en een carrière in de cosmeticaverkoop te beginnen.
Pas in 2020 en tijdens de COVID-19 pandemie ontdekte ik mijn ware artistieke roeping. De toenemende verveling tijdens de opsluiting zette me ertoe aan om nieuwe activiteiten te ontdekken. Ik begon met eenvoudig kleuren en experimenteerde daarna met verschillende media. Mijn artistieke impuls inspireerde ook mijn vader om zijn penselen weer op te pakken. Hij begon met acryl te werken en moedigde me aan om abstract te gaan schilderen.
Het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb altijd al een passie gehad voor hedendaagse schilderkunst en ik was meteen gefascineerd door het spel van kleuren en texturen dat ik kon bereiken met abstract schilderen. Het gevoel van vrijheid dat deze kunstvorm me geeft is een openbaring. Schoonheid creëren terwijl ik mijn instinct volg, me gewoon laten meeslepen door mijn artistieke impulsen en erdoor bedwelmd worden, is een ongelooflijke ervaring.
Als ik schilder, ben ik ergens anders, bijna in trance, tot op het punt dat ik een kater heb als ik klaar ben.
Als je naar mijn schilderijen kijkt, zie je veel tegenstellingen en paradoxen, in termen van kleuren, texturen en thema’s. Het is een artistieke verkenning die me in staat stelt om met contrasten te spelen en werken tot leven te brengen die rijk zijn aan diversiteit en emotie.
Mijn schilderijen vertegenwoordigen een deel van mij, omdat ik een wandelende paradox ben, is het niet verwonderlijk dat je dat in mijn schilderijen kunt voelen.
Ik ben altijd een grote dromer geweest, die barst van de verbeelding. Ik besteed veel tijd aan het laten afdwalen van mijn geest en het bedenken van allerlei scenario’s. Dagdromen is een onderwerp waar ik zelden met anderen over praat. Dagdromen is een onderwerp waar ik zelden met anderen over praat, maar toch neemt het een overheersende plaats in mijn leven in, soms een beetje te veel.op. Met mijn schilderijen probeer ik dat soms vage gevoel vast te leggen dat tussen twee botsende realiteiten ligt.
Ik wil een veelzijdig kunstenaar worden en experimenteer graag met nieuwe media en technieken. Als gepassioneerd gebruiker van het schildersmes om mijn doeken te maken, verken ik ook nieuwe gereedschappen om abstracte schilderijen te maken. Mijn doel is om digitale abstracte werken te maken die het realisme zo dicht mogelijk benaderen.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is abstracte kunst maken op de computer niet eenvoudig. Het instinct gaat verloren omdat elke zet eigenlijk berekend is, en wat toeval lijkt te zijn, is helemaal geen toeval.
